2000 - Onze eerste vakantie met Joy

De Joy was een Polaris 770L, gekocht bij Van den Heuvel in Dordrecht. We zijn er diverse weekenden mee naar de Biesbosch geweest en dus één vakantie in Het Groene Hart. Onze eerste hond Bruno was ook mee. Hij had de rare gewoonte om op de meest ongelegen momenten in het water te springen, bijvoorbeeld in sluisjes. Om die reden moest hij aan de lijn. Terwijl we op de Amstel voeren sprong Bruno opnieuw plots overboord. Doordat hij aan de lijn zat werd hij een heel stuk door het water gesleept, kopje onder. Dat was natuurlijk niet de bedoeling, maar daarna heeft hij het niet meer gedaan.

2001 - Zeeland

Het varen beviel goed, zo goed zelfs dat we een iets grotere boot wilden. Ook iets ' zeewaardiger'. We gingen kijken bij een Saga met achterkajuit, in Heusden. Die viel tegen, best krap van binnen. Eerder was mijn oog al gevallen op een Doerak. Ik vond het een leuk en vooral apart model. Bovendien waren het boten met veel binnenruimte en, niet onbelangrijk, ook betaalbaar. We vonden er een in Gorinchem, de Dondersteen, een 780 AK. Met zijreling, fijn voor de kids, zwemplateau, boegschroef en davits. Kortom, een heel complete uitvoering. Eigenaren waren Betsy en Gradus Huts. Zij lieten bij Tukker een gloednieuwe boot bouwen van 16 meter om op te gaan wonen. De verkoop was na een proefvaart snel beklonken. Toen we twee weken later de boot kwamen ophalen en bij hen wegvoeren, keek Gradus ons met tranen in zijn ogen na. De boot was dan ook 19 jaar in bezit van de familie geweest, eerst van zijn vader, later van hen.

We hadden de Dondersteen nog maar net en voeren er gelijk mee naar Zeeland. Een grote wens van Elize. En dan ook maar direct naar het Grevelingenmeer, de Oosterschelde, Zierikzee en het Veerse Meer. Het was voor ons allemaal nieuw en daarmee een grote ontdekkingsreis. Later zouden er nog vele jaren volgen.

Op eiland Ossenhoek maakten de jongens voor het eerst kennis met het krabbenvangen en de daarbij behorende krabbenrace.

2004 - Eerste IJsseltocht met de Dondersteen

Onze eerste echt grote tocht. Voor het eerst de Gelderse IJssel bevaren en via de Randmeren weer terug. In Veesen zijn we op de fiets naar Johan en Alice gereden en schoven zo onverwacht aan bij de BBQ. De volgende dag filmden zij ons vanuit de auto terwijl we naar Kampen voeren. Henk en Joke kwamen er ook bij, Henk is zelfs tussendoor opgestapt. Uniek was dat we in de haven van Wilsum aanmeerden. Mijn vader is daar geboren. Met het hele gezelschap wandelden we naar zijn ouderlijk huis.

2005 - De Rustigan, een Neptunus 107

We hadden het vaarvirus aardig te pakken. Omdat we nog vaker wilden varen en ook verder, kochten we een grotere boot. Ook het staalonderhoud was ik zat, het moest dus een polyester schip worden. Het werd een Neptunus 107, gekocht in Wanneperveen bij ABIM, die de verkoop bemiddelde. Tijdens het varen kwamen we er achter dat de schroefas krom was. Een dure reparatie, maar gelukkig was de verkoper bereid een deel van de kosten te dragen. Van bemiddeling door ABIM was geen sprake, die maakte wat ons betreft een slechte beurt. 

2006 - Zeeland en de Beekse Bergen

Met de grotere en zeewaardiger Neptunus wilden we de grote wateren van Zeeland bevaren. Dat hebben we deels gedaan, maar een windkracht 8 blies ons de binnenwateren in. We voeren richting Tilburg en de Beekse Bergen. Tijdens deze vakantie kochten we ons nieuwe huis, aan het Van Ravesteyn-erf. Daar waren we blij mee.

Ondanks een optimistische bemiddeling van Pro Aqua in Meppel, werd onze Doerak maar niet verkocht. Om die reden én omdat 2 boten en 2 huizen wat veel werd, hebben we de Neptunus na de vakantie weer verkocht. Financieel gezien niet de slimste investering, maar we hebben wel lol gehad.

Dat de Doerak niet verkocht werd, was niet zo verwonderlijk. Het schilderwerk zag er erbarmelijk uit.

2007 - Geen vaarvakantie

We waren net verhuisd, de centjes waren op. Bovendien lag de Doerak op de kant. Met een heel groepje hadden we die namelijk in een weekend van Meppel naar Dordrecht gevaren. Toch een soort mini-vakantie. Bijzonder was dat we in het Meppelerdiep een Ree gered hebben. Totaal uitgeput zwom het beest bijna in het schroefwater van een passerend vrachtschip. We legden de Dondersteen tegen de kant en terwijl de neven de boot vasthielden, redden Henk en ik, met de bijboot van Henk, het dier. Ik legde het op de kant waar het uitgeput bleef liggen.

2008 - Zeeland

De Doerak werd helemaal opgeknapt. De boot is tot op het staal kaal gemaakt, speciale 2-componenten lak erop gezet, het zwemplateau vernieuwd, een nieuw plafond in de kajuit, etc. Kortom, onherkenbaar veranderd. Daarom is ook de naam veranderd tot de naam die ik altijd al wilde geven, Schavuit. De betekenis van de naam lijkt op Doerak, en ook op Dondersteen. Bovendien klinkt de naam als schuit. 

In 2008 zijn we naar Zeeland geweest, vooral het Grevelingenmeer. Van deze vakantie is geen film. De foto's zoek ik nog, maar, mijn computer is ooit gehackt en misschien zijn deze foto's voorgoed kwijt.

2009 - Friesland

Deze tocht voert naar het tot dan toe verste punt ooit, namelijk de thuishaven van Henk en Joke. Zij hadden dat jaar hun camper verruild voor een boot met de naam Big Ben. Natuurlijk wilden we hen ontmoeten. Zij lagen in De Veenhoop, vlakbij Drachten. Op de camping stonden Gijsbert en Bea waardoor het daar een gezellig samenzijn werd. We troffen deze vakantie ook de Grootendorstjes en de Branie, al onze vaarvrienden dus. Aan het eind verdienden David en Ruben zelfs geld als brugwachters. 

2010 - Friesland

Een lang gekoesterde droom van Ruben kwam uit. Hij wilde altijd al een zeilboot. Ik tikte voor €75 een tweedehands Optimist op de kop. Met de Prius haalde ik die op in Hattem. Een trekhaak had ik niet, dus het zeilbootje ging op het dak mee naar Dordrecht. Geen gezicht en best spannend, maar het ging goed. In de meivakantie van dat jaar voeren we er al mee op een plas bij Hengstdijk. Ik ook. Dat ging niet altijd goed, ik sloeg ermee om. Bij rechtop draaien van de boot, brak het zwaard. Neef Wouter zag het aan en riep: "Ik ga mijn oom redden". Met volle kracht trok hij aan de riemen van de bijboot, die ik ook meegenomen had. Zo bezweek ook nog een riem, maar ik was blij met mijn redder. Een nieuw zwaard werd in Kamperland gekocht en kostte evenveel als het zeilbootje, €75.

Tijdens de vakantie deden we de eerste zeilwedstrijdjes. Ik deed mee. Zo'n grote, en oké, ook wat dikke kerel in zo'n klein bootje, het zag er niet uit. Een motorbootschipper die mij passeerde, keek me meewarig na.

Ook dit jaar voeren we een deel gezamenlijk met de Big Ben. En samen met de Grootendorstjes en hun Galathea beleefden we een gezellige tijd op het ' vogeleiland' van het Sneekermeer, eiland Grootschar. Frank wist daar zelfs de IJsboot weer aan de praat te krijgen.

Aan het eind van de vakantie ontmoetten we de Branie bij De Hemmen.

2011 - Het Groene Hart en Zeeland

Dit jaar bleven we relatief dicht bij huis. De eerste 2 weken was het weer niet best, maar desondanks hadden we veel plezier met de Branie en de Paptein. De Big Ben was inmiddels helemaal opgeknapt en kreeg deze nieuwe naam. 

Op het meertje Het Joppe bij Leiden werd het nog spannend. De Optimist was inmiddels omgeruild voor een iets grotere zeilboot, een Solist. We hadden er al mee in de Biesbosch gevaren. Op dit meer aangekomen, stond er een beste wind. De jongens wilden met alle geweld zeilen. Dat werd David bijna noodlottig. De zeilboot sloeg om en kwam zelfs ondersteboven te liggen. Ruben was bang dat de giek verloren was gegaan. Gelukkig viel alles mee. 

Gedrieën zijn we naar de Spiegelplas en door Utrecht gevaren. Daarna scheidden onze wegen en voeren we in één keer door naar Strijensas. De laatste week brachten we door in Zeeland.

2012 - Schiermonnikoog

Misschien wel het hoogtepunt van onze vaarvakanties, De Waddenzee. We voeren in recordtijd naar het noorden en nadat de Paptein ons had vergezeld, voeren we naar Schiermonnikoog. We vielen zelfs droog op het wad. Een hele belevenis. Ook het varen over de Waddenzee zelf, waarbij met een gedegen bestudering van de waterkaart, de ondieptes bij hoogwater werden bevaren. 

Ook nu ontmoetten we al onze vaarvrienden weer en ook Wouter en Gerben bezochten ons. Op de terugtocht over het IJsselmeer kwamen we in een onweersbui terecht. Het leverde spectaculaire beelden op. 

2013 - Zeeland en Haringvliet

De Optimist hadden we één jaar, de Solist twee. Daarna kochten we een volksboot, met trailer. We kregen zelfs een eigen plekje in haven Loswal, in de volksmond Het Vissertje, vlakbij ons huis. 

Vanuit Dordt voeren we met de Paptein naar Zeeland. Henk, Joke en Anneke waren helemaal naar Dordt gevaren en brachten een nacht door in onze thuishaven.

Tijdens deze vakantie kregen we veel bezoek. Wouter en Maarten voeren een paar daagjes mee, de overbuurtjes sloten ook een dag aan, Ria en Cécile bezochten ons in Bruinisse en pa en ma De Paus kwamen langs in Jachthaven Rhoon. 

2014 - Friesland

Dit jaar had ik voor het eerst een actiecamera bij me. Dat leverde leuke beelden op. Zowel bij het zeilen als het zwemmen. Zeker toen we samen met de Paptein en de Galathea een 'eilandje' vormden op de Langwarder Wielen om het Skûtsjesilen te kijken. Met de beide zeilboten, de JT1 en de Golf, zo hebben de jongens onze Volksboot gedoopt, werd het 'eilandje' zelfs vijf boten groot. 

Op diverse plekjes zeilden de jongens en ik wedstrijdjes, die ik helaas vrijwel altijd verloor. Zo ook op het Brandemar bij Sloten, waar we een zo mooie en stille ochtend beleefden dat die in mijn geheugen gegrift blijft. 's-Avonds brachten Gijsbert, Bea en Maarten ons een bezoek. 

Vanuit Workum voeren we samen met de Branie over het IJsselmeer, de jongens voeren zelf mee met de Golf. 

Op de terugweg beleefden we nog een hoogtepunt toen we 's-avonds Urk binnen liepen. Een herinnering om nooit te vergeten.

2015 - Friesland

Op het moment zelf wisten we dat nog niet, maar het zou de laatste vakantie met de Doerak worden. 

David was met vrienden op vakantie en sloot pas op de helft aan. We pikten hem op in Sneek. 

Op de heenweg voeren we dit keer een deel door Flevoland, het grote verval in de sluizen verbaasde ons. We hadden prachtige ligplekjes waar Ruben en ik heerlijk visten. In Woudsend pikten we, zoals we inmiddels gewoon waren, de Golf op die we een week daarvoor met de trailer hadden gebracht. 

Ook dit jaar voeren we een groot deel samen met de Paptein en de Galathea. We legden onder meer aan bij eiland Lytse Griene, op het Sneekermeer, waar we met een prachtig kampvuur van de avond genoten.

Bij Terherne redden David en ik nog twee meisjes die, de één met een Splash en de ander met een surfplank, werden overvallen door de harde wind. 

Overstap naar een kajuitzeilboot

De jongens bereikten een leeftijd waarop ze niet meer op vakantie meegingen. Helemaal gezond, maar ik vond dat best lastig. Inmiddels ben ik er aan gewend hoor;)

Vooral om die reden verkochten we de Schavuit. Het ging ons best aan het hart, maar bij een Limburgs stel met jonge kinderen kreeg de Doerak weer een mooie toekomst. Helemaal zonder boot wilden we niet. Een kajuitzeilboot leek ons leuk, juist omdat we dan toch nog tochtjes met de jongens konden maken. Zeilen had immers ook hun hart gestolen. De eerste boot die we zagen was een Kievit 27. Een mooi scheepje dat echter net voor onze neus werd weggekaapt. 

De volgende keuze werd een Bries 800. Een beroemd scheepje naar ontwerp van Van der Stadt, waarvan het schijnt dat hij daar zelf ook mee gevaren zou hebben. Met een relatief zware, maar toch ondiepe kiel, was het bootje zelfs zeewaardig. In onze stoute dromen zouden we ook het zilte nat gaan ontdekken. Het zou er echter nooit van komen.

We kochten deze Smurf in Almere. Na de aankoop bracht Elize me naar Almere waar hij toen lag. Maar niet voordat we op de heenweg mijn spullen bij Rabobank Nederland hadden afgegeven. Het was mijn laatste bezoek aan het gebouw De Verrekijker aan de Croeselaan in Utrecht. Naast de overstap van een motorboot naar een zeilboot, waren er dus nog meer veranderingen dat jaar, 2016.

Het weekend ervoor had ik samen met de jongens de mast gestreken. Ik heb de Smurf solo gemotord naar Dordrecht. Het waren twee regenachtige dagen, ik werd er letterlijk ziek van. De zaterdag daarop heb ik de boot van Dordrecht naar Herkingen gevaren, precies de dag nadat ik Ruben had weggebracht naar Antwerpen voor zijn oriëntatiestage voor zijn opleiding maritiem officier. Hij zou een week meevaren op de Kraftca.

Uiteindelijk hebben we de Smurf 2 jaar gehad waarin we dagjes en weekendjes zeilden op de Grevelingen. In 2018 werd de boot verkocht en getransporteerd naar de Oekraïne, om te varen op de rivier de Dnepjr. Een week na de verkoop vierden we ons 25 jarig huwelijk in de Merwelanden. De vaartijd voorbij.